Al maanden stond het in de agenda: een citytrip naar Amsterdam, quality time met mijn oudste petekind én haar allereerste grote concert! Begin juli was het eindelijk zover: Stray Kids live, en tussendoor ook nog wat kuieren door de stad.

Donderdag: treinvertragingen, parkpicknick & merchandise madness

We vertrokken donderdagochtend met de trein vanuit Antwerpen richting Amsterdam. Een ritje van twee uur werd uiteindelijk tweeënhalf uur, want ja… de spoorwegen blijven zichzelf. In plaats van in Amsterdam Centraal kwamen we aan in Amsterdam Zuid, maar dat bleek achteraf gezien een meevaller, want dat bleek nog dichter bij ons hotel te liggen. Zo dicht zelfs dat we besloten om er te voet naartoe te trekken, via het rustige en groene Beatrixpark.

Onderweg naar het hotel botsten we op een idyllisch lunchplekje — en met twee knorrende magen hoefden we daar niet lang over na te denken. Een eerste gezellige pauze was een feit. Tegen dat we onze lunch op hadden, was het ook net het moment om in te checken, dus perfect getimed.

Daarna liet ik mijn petekind kiezen: richting het centrum of meteen naar de Johan Cruijff ArenA, waar de merchverkoop voor het concert al was gestart. Geen verrassing: het werd de ArenA. We stonden er ruim een uur in de rij om haar favoriete spullen te bemachtigen — het had wat sneller gekund als de uitleg rond “click & collect” iets duidelijker was geweest, maar bon. Zij content, ik ook.

Na een korte tussenstop in het hotel — de pas gekochte schatten moesten uiteraard veilig opgeborgen worden — trokken we alsnog richting het centrum. Op het programma: een Koreaans restaurant waar een speciaal Stray Kids-event aan de gang was. Helaas, het eten was al op én de gratis fotokaartjes die je kreeg bij aankopen vanaf vijf euro bleken ook al uitgedeeld. Gelukkig konden we nog wel huisgemaakte drankjes scoren, mét bijhorende Stray Kids cup sleeves. En daar was mijn petekind al héél content mee!

Voor het echte avondeten gingen we dan maar richting de Foodhallen. We bleven trouw aan het Aziatisch thema en kozen voor een bordje dim sum. Lekker!

We sloten de dag af met een rustige avondwandeling langs de grachten en door charmante straatjes, terwijl de zon langzaam onderging.

Vrijdag: van de 9 straatjes naar het Anne Frank Huis

Vrijdag begonnen we met een stevig ontbijt in het hotel, waarna we opnieuw het centrum indoken. Voor de late voormiddag had ik een bezoek aan het Anne Frank Huis gepland, maar we waren wat te vroeg, dus we kuierden eerst nog wat rond in de 9 straatjes.

Het Anne Frank Huis was, zoals verwacht, een bezoek van een heel andere orde dan de rest van onze trip. Pijnlijk en confronterend. De geschiedenis komt er opnieuw tot leven en kruipt toch wel onder je huid – zeker met het besef dat soortgelijke tragedies helaas niet alleen tot het verleden behoren.

Voor de lunch waagden we opnieuw onze kans bij het Koreaanse restaurant — en deze keer hadden we meer geluk! Het eten was er nog, alleen geen zitplaats meer. Gelukkig herinnerden we ons een gezellig bankjesplekje van eerder die dag, dus gingen we gewoon voor takeaway.

In de namiddag wandelden we nog even richting Vondelpark. Al bleek al snel dat de zenuwen voor het concert bij mijn petekind stilaan de bovenhand namen. Dus keerden we terug naar de kamer voor wat decompressie.

Vrijdagavond: Stray Kids!

En dan… het moment waar alles om draaide: Stray Kids live in concert!

Wat ik ervan vond? Eerlijk? Ik wist écht niet wat ik moest verwachten. Maar de sfeer verraste me — heel gemoedelijk, positief en gezellig zelfs. Uiteraard véél gillende tienermeisjes, maar allemaal vol enthousiasme, geen hysterie. En dat stadion… amai. 50.000 mensen, dat maakt toch wel indruk.

En die jongens van Stray Kids weten echt wat ze doen. De show zat strak in elkaar, vlot en visueel tot in de puntjes geregisseerd.
Uiteindelijk bleek ik toch meer nummers te herkennen dan gedacht, en sommige nieuwe melodietjes spoken nu nog door mijn hoofd.
Ze weten ook precies hoe ze hun fans moeten bespelen — een knipoog hier, een sixpackflash daar… en het gegil steeg telkens met een paar decibel. Mijn trommelvliezen hebben het geweten. De show duurde maar liefst drie uur, met leuke intermezzo’s zoals dance battles en sing-a-longs. De klank op onze plaatsen was helaas niet optimaal, maar de sfeer maakte dat helemaal goed.

En het belangrijkste, mijn petekind straalde de hele avond — en ik moet toegeven: ik heb er ook best van genoten. Misschien ben ik stiekem toch een beetje een mini-Stay aan het worden?

Zaterdag: de terugreis (en treinmiserie)

De dag na het concert startte traag: geen ontbijt maar brunch. Daarna trokken we op het gemak richting station. We waren ruim op tijd, dus we kuierden nog wat in de buurt van Amsterdam Centraal.

De eerste treinrit (tot Rotterdam) verliep vlot… maar daarna begon het miseriefeest opnieuw. Onze rit van 45 minuten naar Antwerpen werd uiteindelijk een tocht van bijna 3 uur. Echt, we hebben een ware tour van de Nederlandse stations gedaan.

Terugblik

De trip zit er alweer op — en ja, de post-concert- en post-citytripdip is een feit. Zo lang naar iets uitkijken, zo’n intens hoogtepunt… dat laat zich voelen achteraf.

Maar het was het allemaal meer dan waard. Voor herhaling vatbaar, al zal ik toch weer eventjes moeten sparen 😉 Amsterdam was trouwens een tikje drukker dan ik had verwacht (die grachten zijn heel leuk om te wandelen, maar zoveel verkeer ook), maar de sfeer, het eten, de gezelligheid en natuurlijk het concert maakten dit een reis om nooit te vergeten.

Groetjes,
Charlotte