Gelezen

Gelezen in januari 2025

In januari maakte ik al een deuk in mijn voornemen om meer dikke boeken die mij intimideren te gaan lezen, met twee boeken van boven de 600 pagina’s, waarvan ik eentje helemaal uitlas en een ander pas (hopelijk) volgende maand de revue zal passeren. Maar de grootste drijfveren voor het kiezen van mijn leesvoer in de eerste helft van het jaar, waren de aankondigingen van vervolgdelen op boeken uit boekenabonnementen, waarvoor ook speciale edities zouden worden aangeboden. Omdat ik niet meer zomaar blindelings een vervolg wil aankopen uit FOMO, moest ik mij dus reppen om die eerste boeken te lezen, om een geïnformeerde keuze te kunnen maken over het al dan niet zwichten voor deze nieuwe speciale edities.

Uiteindelijk las ik in januari slechts 5 boeken uit, waardoor het totaal aantal van 1758 bladzijden wat laag lijkt in vergelijking met anders. Maar hierbij komt nog één niet uitgelezen boek, waarin ik ook nog 208 bladzijden las voor ik het opgaf, en het boek waar ik nu middenin zit, waarin ik al 300 pagina’s ver ben, maar wat nog niet eens halverwege is. Zonder die zaken mee te rekenen en dus enkel naar de volledig uitgelezen boeken te kijken, komt het gemiddelde januari boek komt zo op 352 blz/boek.

Met al een eerste DNF onder de riem, was het ook een maand van hoogtes en laagstes voor wat mijn beoordelingen betreft. Helaas was de DNF niet de enige teleurstelling, maar begon ik 2025 tragisch genoeg met een 1-ster, wat gelukkig gevolgd werd door een 5-sterren boek. Alles samen komt het gemiddelde boek van januari op 3,2 sterretjes.

Qua doelgroep bleef ik netjes in mijn eigen rijvak, met 6 volwassen boeken, zeven als ik het boek waar ik nog in bezig ben meetel.

Zoals steeds varieerde ik ook in leeswijze, 3 audioboeken en 3 boekenkast-boeken.

Voor de genres wisselde ik tussen 4 genres, namelijk thriller (1), sci-fi (1), horror (1) en fantasy (3).

In de taal varieerde ik niet, met alleen maar Engelstalige boeken.

Hieronder de lijst van de boeken die ik in januari las en mijn beoordeling in sterretjes.
Klik op de link om naar de flaptekst en mijn recensie te springen! Zoals steeds, wees bedachtzaam dat zowel flaptekst als recensie eventueel spoilers kunnen bevatten, vooral als het om vervolgdelen in een serie gaat! Soms ga ik spoilers ook gaan verbergen achter een uitklapbare tekst!

  1. Wells, Martha – Network Effect (The Murderbot Diaries #5) 🎧 ★
  2. Gwynne, John – Malice (The Faithful and the Fallen #1) ★★★★★
  3. Chan, Eliza – Fathomfolk (Drowned World #1) (DNF)
  4. Swanson, Peter – A Talent for Murder (Henry Kimball/Lily Kintner #3) 🎧 ★★★★
  5. El-Arifi, Saara – Faebound (Faebound #1) ★★★
  6. Starling, Caitlin – Yellow Jessamine 🎧 ★★★

🎧 Wells, Martha – Network Effect (The Murderbot Diaries #5)

Genre: Sci-Fi

It calls itself Murderbot, but only when no one can hear.

It worries about the fragile human crew who’ve grown to trust it, but only where no one can see.

It tells itself that they’re only a professional obligation, but when they’re captured and an old friend from the past requires urgent assistance, Murderbot must choose between inertia and drastic action.

Drastic action it is, then.

Network Effect is de eerste volledig uitgewerkte roman voor Murderbot, een personage waar ik toch wel ben van gaan houden in de loop van de novelleserie. Helaas bleek deze roman een onbevredigende en frustrerende ervaring.

Ik begon het boek te lezen in fysieke vorm, maar al snel had ik moeite om mijn focus te behouden. In een poging de ervaring te redden, stapte ik over op het audioboek. Hoewel deze leeswijze het iets makkelijker maakte om door het verhaal heen te komen, loste het mijn problemen met het boek niet op.

Na van de vorige novelle genoten te hebben, dacht ik eindelijk warm te zijn gelopen voor Martha Wells’ vertelstijl. Network Effect bewees echter het tegendeel: die laatste novelle was de uitzondering in de reeks voor mij. Daar waar ik in de novelles nog vergevingsgezind kon zijn ten opzichte van de onopvallende, niet al te interessante verhalen – hun beknoptheid zorgden namelijk voor gemakkelijke, leuke intermezzo’s – kon ik niks helend vinden in hetzelfde verhaalconcept in lange vorm. Het verhaal voelde repetitief en langdradig aan. Ondanks mijn liefde voor Murderbot als personage en concept, wist de plot mij totaal niet te boeien.

Ook bij de uitgebreide cast aan personages liep het spaak voor mij. Naast Murderbot (en misschien ook ART) viel geen van de andere personages op. De menselijke personages, zelfs de terugkerende namen, versmolten zich in een ononderscheidbare waas van “niet-AI”-personages in mijn hoofd. Bij het noemen van namen kon ik mij zelden herinneren wie dat was, en het boeide me ook zo min dat ik mij zelf de moeite niet kon getroosten om het uit te zoeken. Deze afstandelijkheid illustreert des te duidelijker hoe weinig ik geïnvesteerd was in de plot.

Een andere struikelblok voor mij blijft de schrijfstijl. De langdradige uiteenzettingen over elke stap die Murderbot onderneemt, zorgden ervoor dat het lastig was om gefocust te blijven, zelfs met de vaak humoristische en sarcastische observaties van Murderbot. Deze momenten van scherpzinnigheid waren simpelweg niet genoeg om de eentonigheid van de rest te doorbreken.

Dus ja, alleen het personage van Murderbot (en ART ook wel een beetje, hoewel die hier anders was dan eerder) was een lichtpuntje. Vooral de scènes waarin hij worstelt met emoties en zijn relatie met ART probeert te omschrijven waren de goudklompjes in een verder monotoon verhaal.

Nu ik Network Effect heb uitgelezen, heb ik besloten om mijn reis met deze serie een halt toe te roepen. Hoewel ik nog maar één volledige roman in de reeks moet lezen om bijgebeend te zijn, kan ik het enthousiasme gewoon niet meer opbrengen. Misschien geef ik in de toekomst een op zichzelf staande novelle van Martha Wells nog een kans, maar mijn verwachtingen zijn laag.
Algemeen denk ik dat ik ook maar moet accepteren dat Martha Wells’ schrijfstijl en vertelstijl niet voor mij zijn. Ik ben nooit echt van mijn sokken geblazen door The Murderbot Diaries en mijn ervaring met haar Witch King heeft mijn afkeer voor haar schrijfstijl alleen maar bevestigd. Hoog tijd dus dat ik stop met mezelf te pushen om van iets te proberen genieten, alleen omdat zoveel anderen dat doen. Soms past een geliefde serie gewoon niet bij mij, en dat is dik oké.

Gwynne, John – Malice (The Faithful and the Fallen #1) ★★★★★

Genre: Fantasy (adult)

A black sun is rising …

Young Corban watches enviously as boys become warriors under King Brenin’s rule, learning the art of war. He yearns to wield his sword and spear to protect his king’s realm. But that day will come all too soon. Only when he loses those he loves will he learn the true price of courage.

The Banished Lands has a violent past where armies of men and giants clashed shields in battle, the earth running dark with their heartsblood. Although the giant-clans were broken in ages past, their ruined fortresses still scar the land. But now giants stir anew, the very stones weep blood and there are sightings of giant wyrms. Those who can still read the signs see a threat far greater than the ancient wars. Sorrow will darken the world, as angels and demons make it their battlefield. Then there will be a war to end all wars.

High King Aquilus summons his fellow kings to council, seeking an alliance in this time of need. Some are skeptical, fighting their own border skirmishes against pirates and giants. But prophesy indicates darkness and light will demand two champions, the Black Sun and the Bright Star. They would be wise to seek out both, for if the Black Sun gains ascendancy, mankind’s hopes and dreams will fall to dust.

Mijn recensie voor dit geweldige boek konden jullie eerder hier al lezen.

Chan, Eliza – Fathomfolk (Drowned World #1) (DNF)

Genre: Fantasy (adult)

Welcome to Tiankawi – shining pearl of human civilization and a safe haven for those fleeing civil unrest. Or at least, that’s how it first appears.

But in the semi-flooded city, humans are, quite literally, on peering down from skyscrapers and aerial walkways on the fathomfolk — sirens, seawitches, kelpies and kappas—who live in the polluted waters below.

For half-siren Mira, promotion to captain of the border guard means an opportunity to reform. At last, she has the ear of the city council and a chance to lift the repressive laws that restrict fathomfolk at every turn. But if earning the trust and respect of her human colleagues wasn’t hard enough, everything Mira has worked towards is put in jeopardy when a water dragon is exiled to the city.

New arrival Nami is an aristocratic water dragon with an opinion on everything. Frustrated by the lack of progress from Mira’s softly-softly approach in gaining equality, Nami throws her lot in with an anti-human extremist group, leaving Mira to find the headstrong youth before she makes everything worse.

And pulling strings behind everything is Cordelia, a second-generation sea-witch determined to do what she must to survive and see her family flourish, even if it means climbing over the bodies of her competitors. Her political game-playing and underground connections could disrupt everything Nami and Mira are fighting for.

When the extremists sabotage the annual boat race, violence erupts, as does the clampdown on fathomfolk rights. Even Nami realises her new friends are not what they seem. Both she and Mira must decide if the cost of change is worth it, or if Tiankawi should be left to drown.

DNF na 208 bladzijden

Ik heb Fathomfolk van Eliza Chan een eerlijke kans gegeven en las het boek tot halverwege voordat ik besloot het opzij te leggen. Hoewel het idee van een wereld vol mythische waterwezens me in eerste instantie aansprak, liet de uitwerking veel te wensen over. De wereld bleef vaag en inconsistent — personages wisselden zonder duidelijke overgang tussen boven- en onderwaterlocaties, en de overvloed aan benoemde wezens voelde meer als een willekeurige lijst uit de mythologie dan als een samenhangend deel van het verhaal. Ondanks de prachtige cover, die een weelderige, levendige wereld suggereerde, wist het verhaal die belofte niet waar te maken.

De personages waren helaas even onderontwikkeld. Ze kwamen over als eendimensionale archetypes in plaats van volwaardige individuen, en ik had moeite om me te verbinden met hun motivaties of om me om hen te bekommeren. De schrijfstijl was omslachtig maar inhoudsloos, met houterige dialogen en een onevenwichtige opbouw die het verhaal richtingloos maakte. Zelfs thema’s als discriminatie en erbij willen horen, die potentie hadden voor diepgang, werden rommelig en oppervlakkig uitgewerkt.

Uiteindelijk voelde Fathomfolk als een gemiste kans. Het interessante concept van een ondergedompelde wereld vol diverse mythische wezens werd gereduceerd tot mensen-met-kieuwen die zich in een slecht uitgelegd decor bewogen. Gecombineerd met een gebrek aan spanning en emotionele betrokkenheid kon dit boek mijn interesse niet vasthouden, waardoor ik besloot na de helft te stoppen. Het spreekt dan ook voor zichzelf dat ik het vervolg bij Illumicrate niet zal aankopen, hoe schoon ik de editie ook vind.

🎧 Swanson, Peter – A Talent for Murder (Henry Kimball/Lily Kintner #3) ★★★★

Genre: Thriller

Martha Ratliff conceded long ago that she’d likely spend her life alone. She was fine with it, happy with her solo existence, stimulated by her job as an archival librarian, constantly surrounded by thought-provoking ideas and the books she loved. But then she met Alan, a charming and sweet-natured divorcee with a job that took him on the road for half the year. When he asked her to marry him, she said yes, even though he still felt a little bit like a stranger.

A year in and the marriage was good, except for that strange blood streak on the back of one of his shirts he’d worn to a conference in Denver. Her curiosity turning to suspicion, Martha investigates the cities Alan visited over the past year and uncovers a disturbing pattern—five unsolved cases of murdered women.

Is she married to a serial killer? Or could it merely be a coincidence? Unsure what to think, Martha contacts an old friend from graduate school for advice. Lily Kintner once helped Martha out of a jam with an abusive boyfriend and may have some insight. Intrigued, Lily offers to meet Alan to find out what kind of man he really is . . . but what Lily uncovers is more perplexing and wicked than they ever could have expected.

Peter Swanson levert opnieuw een wilde rit af met deze snelle, meeslepende en verslavend leesbare thriller. Zijn talent voor het creëren van duistere, complexe verhalen vol moreel ambigue personages komt hier volledig tot zijn recht. De gelaagde motieven van de personages hielden me tot het einde in spanning.

Van begin tot eind hangt er een gevoel van dreiging over het verhaal, terwijl Swanson de verontrustende diepten van de menselijke duisternis verkent. Eerlijk gezegd weet ik niet hoe hij steeds weer zoveel psychopaten kan bedenken – het is zowel indrukwekkend als een beetje alarmerend, haha.

Hoewel sommige wendingen zijn eerdere werken weerspiegelen, zijn ze hier zeker niet minder effectief. Swanson weet hoe hij zijn lezers op het verkeerde been kan zetten en kan shockeren, en de manier waarop hij alles op het einde samenbrengt vond ik geweldig – moreel rommelig, maar enorm bevredigend, zonder losse eindjes.
Een slimme, duistere en leuke leeservaring.

El-Arifi, Saara – Faebound (Faebound #1) ★★★

Genre: Fantasy (adult)

A thousand years ago, the world held three beings: fae, elves, and humans. But now the fae and humans exist only in myth and legend, survived by the elves who are trapped in an endless war over the remaining lands.

Yeeran is a colonel in the elven army and has known nothing but a life of violence and hardship. Her sister, Lettle, is a diviner whose magic promises a different future for her and her sister, but the prophecies have yet come to pass.

When a fatal mistake leads to Yeeran’s exile from the Elven Lands, Lettle, fearful for her sister’s life, follows her into the uncharted territory beyond their borders. In the wilderness the sisters encounter the largest obeah they have ever seen. Part leopard, part stag, the obeah’s magic is harnessed to make weapons for the elven war. It is during this hunt that they are confronted with the impossible: a group of fae who take them captive. Imprisoned in a new land, they must navigate the politics of the fae court all while planning their escape.

Now Yeeran and Lettle are fighting a different kind of war: between their loyalty to their elven homeland and the intoxicating world of the fae, between what duty decrees is right, and what their hearts tell them they need.

Het meest boeiende aspect van Faebound was zonder twijfel de wereldbouw. De fragmenten uit “The Story of the Wheat, the Bat, and the Water” waren bijzonder meeslepend en voegden een laag van mythe en mysterie toe die me in het verhaal trok. Hoewel ik op sommige punten wat meer diepgang had gewild, was de fantasierijke setting, samen met de diverse cast aan personages, een sterke troef. Ik waardeerde vooral hoe de verschillen tussen de personages op een natuurlijke manier in het verhaal waren verweven, zonder dat ze het centrale thema werden.

Toch stelde de plotontwikkeling me teleur. Het verhaal volgde een voorspelbaar pad, waardoor het soms traag aanvoelde. De profetieën waren op zich interessant, maar ze werden op een manier gepresenteerd die de uitkomsten al vroeg verried. Hierdoor verloren de latere onthullingen veel van hun impact. Momenten die bedoeld waren om te verrassen of te schokken, voelden eerder als bevestiging van wat ik al vermoedde, waardoor de spanning afnam.

Naarmate het boek zijn climax naderde, sloeg het tempo juist om naar de andere kant en ging alles plotseling in sneltreinvaart. Belangrijke onthullingen volgden elkaar snel op, waardoor er weinig ruimte was om ze echt te verwerken of ermee mee te leven. Dit zorgde ervoor dat momenten die emotioneel of spannend hadden moeten zijn, eerder vluchtig aanvoelden dan meeslepend.

Wat die emotionele betrokkenheid betreft: ik had moeite om me echt verbonden te voelen met de personages en hun onderlinge relaties. Met name de romantiek voelde oppervlakkig aan en miste de diepgang en chemie om echt overtuigend te zijn.

Ondanks deze tekortkomingen bleef Faebound toch een boeiend boek, vooral dankzij de sterke sfeer en de fascinerende wereld. Hoewel het geen diepe emotionele indruk op me achterliet, heb ik genoten van de reis door deze prachtig vormgegeven fantasiewereld. En ondanks de gebreken in de uitvoering, ben ik toch benieuwd waar het vervolg het verhaal naartoe zal brengen.

🎧 Starling, Caitlin – Yellow Jessamine ★★★

Genre: Horror (novelle)

Powerful shipping magnate Evelyn Perdanu lives a tight, contained life, holding herself at a distance from all who would get close to her. Her family is dead, her country is dying, and when something foul comes to the city of Delphinium, the brittle, perilous existence she’s built for herself is strained to breaking.

When one of her ships arrives in dock, she counts herself lucky that it made it through the military blockades slowly strangling her city. But one by one, the crew fall ill with a mysterious sickness: an intense light in their eyes and obsessive behavior, followed by a catatonic stupor. Even as Evelyn works to exonerate her company of bringing plague into her besieged capital city, more and more cases develop, and the afflicted all share one singular obsession: her.

Panicked and paranoid, she retreats to her estate, which rests on a foundation of secrets: the deaths of her family, the poisons and cures that hasten the dissolution of the remaining upper classes, and a rebel soldier, incapacitated and held hostage in a desperate bid for information. But the afflicted are closing in on her, and bringing the attention of the law with them. Evelyn must unearth her connection to the spreading illness, and fast, before it takes root inside her home and destroys all that she has built.

Yellow Jessamine van Caitlin Starling is een verontrustende en onheilspellende gotische novelle die uitblinkt in het creëren van een sfeervolle, spookachtige en beklemmende sfeer. Het verhaal zit vol met toenemende angst en claustrofobie, wat het zowel intrigerend als verontrustend maakt.

Een van de hoogtepunten van het boek is de briljante beschrijving van de geobsedeerde mensen, die ik ongelooflijk akelig vond. De langzame onthulling van het achtergrondverhaal van het hoofdpersonage is goed uitgevoerd, en bouwt spanning en intrige op. Er zijn echter momenten waarop de sluwe en berekenende persoonlijkheid van het personage tegenstrijdig voelde met enkele van de meer onbezonnen beslissingen die ze nam. Dit zou kunnen worden toegeschreven aan haar paniek, maar het voelde toch niet echt overtuigend aan.

Ik vond het schrijven soms verwarrend, bijna alsof het alleen een schets was. Dit is vooral duidelijk in het einde, waar de onthulling lijdt aan een gebrek aan duidelijkheid. Het verhaal begint sterk en creëert een griezelige en sfeervolle setting, maar het verliest aan kracht naarmate het vordert. Hoewel het toenemende gevoel van paranoïde waanzin boeiend is, wordt het tegen het einde te verwarrend en moeilijk te volgen, met een einde dat gehaast en onderontwikkeld over kwam.

Ondanks deze problemen was Yellow Jessamine een sfeervolle en griezelige leeservaring die me op het puntje van mijn stoel hield. Het liet me enigszins verlangen naar een meer begrijpelijkere en heldere uitleg, maar over het algemeen slaagde het er zeker in om een sinistere en meeslepende ervaring te bieden.

One Comment

Leave a Reply

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.