Ook al hou ik niet op met het maken van ambitieuze plannen over wat ik allemaal wel niet wil maken, wat ik dan uiteindelijk maak is helaas vaak vrij magertjes. Om niet te zeggen dat 2015 niet zo’n succesvol jaar was qua afgewerkt handwerk.

Tien projecten maakte ik af. Geen idee hoeveel ik er begon of hoeveel er in mijn hoofd gespeeld hebben, maar tien volbracht ik tot een goed einde.

Kledij voor mezelf

In 2015 breide ik voor het eerst een trui voor mezelf. Eigenlijk was ik er in 2014 al aan begonnen en heeft hij heel lang aan de kant gelegen voor ik hem afwerkte, maar uiteindelijk werd mijn trui geïnspireerd op de jaren 40 een feit.
Het was een geslaagd project en de trui zag er ook uit zoals hij er moest uit zien, maar toch voelde ik me terughoudend om hem in het openbaar te dragen. Die schroom heb ik vandaag nog steeds niet overwonnen. De trui wordt heel vaak gedragen, maar alleen als ik thuis zit. Ik draag hem zelfs terwijl ik dit schrijf. Het feit dat hij korte mouwen heeft vind ik heel handig in de thuisomgeving als ik huishoudelijke klusjes moet opknappen: warm zonder dat de mouwen in de weg komen te zitten. Maar buitenshuis heb ik nog niet gedurfd.

Een ander kledingstuk dat heel lang onafgewerkt in een mand heeft liggen wachten, maar dan in 2015 de laatste hand ontving was de bolero-uit-10-vierkantjes.
In tegenstelling tot de trui heb ik deze wel al durven aan te doen in de buitenwereld en toen een paar heel leuke reacties gekregen. Helaas is het geen stuk dat gemakkelijk combineert, waardoor het dragen er van toch vrij beperkt is gebleven.

Ik denk dat 2015 het eerste jaar was waarin ik grotere kledingstukken voor mezelf afwerkte. Tot dan waren alle kledij voor mezelf beperkt gebleven tot handschoenen, mutsen en sjaals. Bij die stuks heb ik geen enkel probleem om ze in het openbaar te dragen, maar echte kledij is precies toch een categorie apart. Hiervoor moet ik precies nog een zekere onzekerheid voor overwinnen. Die onzekerheid heeft trouwens niet zozeer iets te maken met een twijfel over mijn kunnen, ik vind mijn afgewerkte stukken allemaal deftig gehaakt of gebreid. Niet perfect, maar dat is geen enkel handwerk. Neen, blijkt dat die schroom eerder iets te maken heeft met een twijfel of de kledingstukken me ook werkelijk passen, van maat en stijl. Misschien moet ik toch eens meer dingen voor mezelf maken, zodat ik er meer gewoon aan wordt.

Kledij voor de nichtjes

Dit jaar kon ik helaas slechts één van de vele geplande jurkjes voor mijn nichtjes afwerken. De Moana werd het jurkje van 2015 en is waarschijnlijk wel mijn favoriet van alle gebreide jurkjes tot nu toe. En de reactie van nichtje E toen ze het jurkje kreeg was goddelijk.

Naast het mooie resultaat vond ik dit jurkje trouwens ook heel fijn om te maken. Zo fijn dat ik al snel een tweede dergelijk jurkje plande en de benodigde garen er voor kocht (*ahum* alle excuus is goed). Ongetwijfeld lees je er hier later meer over!

Cadeautjes

Dit jaar maakte ik 2 kraamcadeautjes geïnspireerd door de geboortekaartjes.
De ridder was voor zoon Gus van een collega; het knuffeldoekje met vis was voor dochter Renate van een hele goeie vriendin.

Daarnaast maakte ik nog een golfjesdeken voor mijn metekindje. Dit was de allereerste keer dat ik probeerde een streepjesproject willekeurig te maken. Gezien willekeurig problematisch voor me is, dokterde ik een eigen systeem uit om de kleuren toch gebalanceerd te houden. Het resultaat vond ik bijzonder geslaagd!

Handschoenen

Mijn kleine blauwe vingerloze handschoentjes ben ik ergens kwijtgespeeld *boehoe*. Dus toen het opnieuw wat frisjes werd, vond ik het hoog tijd om een nieuw paar te maken. En zo werd het paarse bolleke alpaca uit het verhaal ook een paar handschoentjes. Deze handschoentjes werden iets langer dan de blauwe, waardoor er niet genoeg garen was voor een mooi strikje. Uiteindelijk vind ik ze zo ook heel mooi en, wat belangrijker is, uitermate handig!

De andere handschoenen waren het gevolg van een onverwachte ontmoeting.
Op een doordeweekse avond had mijn trein naar huis weer eens vertraging. Dit keer door een zelfmoord op de lijn, waardoor we de trein moesten verlaten en zelf onze weg moesten zoeken via andere lijnen. Zo geraakte ik aan de praat met Mara, die ook mijn richting uit moest. En bij alle onderwerpen die we aansneden bleken we steeds meer gemeen te hebben. Van muziek, over tv naar Japan. Het werd een beetje spooky hoe gelijklopend onze interesses zijn. Ook haken kwam aan bod, naar aanleiding van de vingerloze handschoenen die ik droeg toen we de trein moesten verlaten. Mara wil ook leren haken en ik heb haar beloofd haar te helpen. Ondertussen maakte ik naar haar verzoek wel al deze zwart-met-turkooise-strikjes handschoenen.

Mutsen

DE nieuwe vaardigheid die ik in 2015 leerde was ongetwijfeld hoe ik gemakkelijk mutsen kan breien. De aanzet was een ruil aangegaan met Nathalie van de blog Nummer 44. Voor die ruil leerde ik de magische lus techniek voor kokers met kleine omtrek en lukte het me een mooie roestkleurige muts te breien.
Ik was zo blij met die nieuwe aangeleerde techniek dat ik niet kon nalaten ook een muts voor mezelf te breien. Zo kwam het bordeaux exemplaar van mijn naald gerold.

En dat waren de afgewerkte handwerkjes van 2015.
Ik heb nog geen idee wat 2016 zal brengen. Ik heb nog zo veel plannen en ideeën, maar misschien moet ik toch eens een echt lijstje maken voor op-de-korte-termijn. Anders zal het waarschijnlijk weer bij plannen, dromen en wol kopen blijven. Niet dat dit niet leuk is, maar ik moet toch echt die wolvoorraad eens wat meer aanspreken.
Ik moet nog eens nadenken over wat ik echt allemaal wil maken en dan plaats ik later misschien een lijstje met handwerkwensen voor 2016!

En hoe was jullie handwerkjaar van 2015?

Groetjes,
Charlotte