Gelezen

Gelezen in december 2020

Ondanks het feit dat ik de decembermaand een enorm gezellige maand vind en vaak associeer met het opkrullen in de zetel met een goed boek, ging het lezen me toch minder goed af dan gedacht. Ik ben dan ook blij dat ik deel nam aan de eerste readathon van @mybookischempire of Céline van Celine zoals ze is, die mij ertoe aanzette terug lange avonden te lezen i.p.v. eindeloos tv te zappen.

In totaal las ik in december 7 boeken uit voor een totaal van 3374 blz. Ook al lijkt het dus dat ik in hoeveelheid gelezen boeken een mindere leesmaand had, geeft het aantal bladzijden duidelijk een ander beeld. Zo telt het gemiddelde december boek maar liefs 482 blz/boek, het hoogste aantal van 2020!

Van de 7 gelezen boeken, kwamen er drie uit mijn eigen boekenkast en eentje uit mijn virtuele boekenkast. De overige 3 las ik via audioboek.

In het taaldepartement deed ik het in december beter dan gewoonlijk. Zo las ik 3 boeken in het Nederlands en 4 in het Engels.

Ook in de gelezen genres zorgde ik voor afwisseling met 4 verschillende genres, namelijk mysterie (3), fantasy (2), horror (1) en romantiek (1).

En voor wat het leesplezier betreft mag ook niet geklaagd worden in december. Ik las geen enkel echt barslecht boek, ook al kon niet alles mij even veel smaken. Toch kreeg het merendeel van de boeken vrij hoge beoordelingen, waardoor het gemiddelde december boek 4,0 sterretjes krijgt, weerom de hoogste score van 2020!

Hieronder de lijst van de boeken die ik in december las en mijn beoordeling in sterretjes. Klik op de link om naar de flaptekst en mijn recensie te springen!

  1. Donna Tartt – The Secret History 🎧 ★★★
  2. K. R. Valgaeren – Het Offer van Scarlington ★★★★
  3. Anthony Horowitz – Magpie Murders (Susan Ryeland #1) 🎧 ★★★★★
  4. Vanessa Gerrits – Hashtag Hiernamaals ★★★★
  5. Julia Quinn – The Duke and I (Bridgertons #1) ★★★★
  6. Christelle Dabos – De IJzige Verloofde (Spiegelpassante #1) ★★★★
  7. Anthony Horowitz – Moonflower Murders (Susan Ryeland #2) 🎧 ★★★★

🎧 Donna Tartt – The Secret History ★★★

Genre: Mysterie

In this brilliant debut novel, Donna Tartt gives us a richly textured and hypnotic story of golden youth corrupted by its own moral arrogance.

Under the influence of their charismatic classics professor, a group of clever, eccentric misfits at an elite New England college discover a way of thinking and living that is a world away from the humdrum existence of their contemporaries. But when they go beyond the boundaries of normal morality they slip gradually from obsession to corruption and betrayal, and at last – inexorably – into evil.

Bon, ik denk dat dit boek over mijn hoofd is gegaan, want ik vond er niet zo veel aan. Ik vond het vooral saai en langdradig en heb mezelf moeten dwingen om het uit te lezen.

De schrijfstijl is wel mooi en meeslepend, vooral in het begin, maar de plot is dunnetjes en blijft dan nog eens eindeloos aanslepen in banaliteiten.
De stukken die me aan het verhaal aantrokken – het charisma van een professor die misschien niet helemaal kocher is, het verkennen van oude rituelen en bacchanalen – daar werd eigenlijk nooit echt op gefocust, maar terloops even vermeld om dan te focussen op de saaie en vage personages, hun zelfbeklag en hun onverklaarbare, verachtelijke en onrealistische gedrag.

Op geen enkel moment voelde ik me betrokken en het kon me dan ook weinig schelen hoe de zaken zich ontvouwden. Ik las alleen verder omdat ik het boek uit wou lezen en ergens nog hoopte op een onverwachte twist.
Helaas, ook het einde kon me niet overtuigen, in tegendeel, het overtuigde me des te meer dat ik het boek aan de kant had moeten leggen vanaf het moment dat het mij niet meer interesseerde.

Ik weet het echt niet. Ik aarzel nogal om negatief te zijn, want ik vermoed dat ik echt iets gemist heb of mis begrepen heb, gezien de enorme populariteit van dit boek.
Maar zoals het er nu uit ziet was dit voor mij vooral een saai boek, dat veel te lang aansleepte, met weinig plot en geen enkel moment waar ik me betrokken, geïnvesteerd, verbaasd of nieuwsgierig voelde.

K. R. Valgaeren – Het Offer van Scarlington ★★★★

Genre: Horror

Het duistere vervolg op Blackwell

Een dorp door mist verzwolgen, geeft de waarheid niet zomaar prijs.

Een jaar na de dood van zijn vrouw Sara, ontvangt Jericho Blackwell, vooraanstaand lid van de Society for Psychical Investigation and Education, een brief van haar met de boodschap: Kom naar Scarlington, waar we elkaar voor het laatst hebben gezien. Ik heb je nodig en wacht op jou.

Met de hulp van zijn rechterhand, archivaris John Dawkins, gaat hij op zoek naar dat mysterieuze dorpje, dat op geen enkele kaart staat aangeduid. Net op dat moment wordt Scarlington een week lang door een ondoordringbare mist verzwolgen. En dan gebeuren er vreemde dingen…

Dit boek is het vervolg op Blackwell, dat ik vorig jaar zo graag heb gelezen.

Ook deze keer werd ik helemaal verliefd op de beeldende, aangrijpende en een tikkeltje archaïsche schrijfstijl, die mij meteen helemaal mee trok naar het Victoriaanse Engeland. De sfeer weet Valgaeren fantastisch teweeg te brengen met zijn taalgebruik en ik kon enorm genieten van de vele subtiele en minder subtiele knipogen naar de gothic novel.
Helaas blies het verhaal me om één of andere reden niet helemaal van mijn sokken.

Naast het feit dat er in mijn editie nog opvallend veel schrijf- en typfouten te vinden waren, kon het verhaal me moeilijk overtuigen en ik weet niet goed waarom.
Er gebeurde veel, heel veel, en misschien net te veel, waardoor het naar mijn gevoel een beetje veel van de hak op de tak ging en het inhoudelijk net iets te oppervlakkig bleef om mij helemaal te grijpen.

Wat niet weg neemt dat ik toch genoten heb van dit boek, maar net niet zo hard als verhoopt. Alleen al voor de schrijfstijl en de opgewekte sfeer blijft dit boek een dikke aanrader.

🎧 Anthony Horowitz – Magpie Murders (Susan Ryeland #1) ★★★★★

Genre: Mysterie

When editor Susan Ryeland is given the manuscript of Alan Conway’s latest novel, she has no reason to think it will be much different from any of his others. After working with the bestselling crime writer for years, she’s intimately familiar with his detective, Atticus Pünd, who solves mysteries disturbing sleepy English villages. An homage to queens of classic British crime such as Agatha Christie and Dorothy Sayers, Alan’s traditional formula has proved hugely successful. So successful that Susan must continue to put up with his troubling behavior if she wants to keep her job.

Conway’s latest tale has Atticus Pünd investigating a murder at Pye Hall, a local manor house. Yes, there are dead bodies and a host of intriguing suspects, but the more Susan reads, the more she’s convinced that there is another story hidden in the pages of the manuscript: one of real-life jealousy, greed, ruthless ambition, and murder.

Ik ben een grote fan van whodunits, maar zelden puzzel ik ook actief mee. Gewoonlijk laat ik het verhaal gewoon over me heen spoelen en heb ik maar vage vermoedens en ideeën. Magpie Murders bracht mijn innerlijke detective echter naar de voorgrond. Van het begin werd ik gegrepen door het verhaal van een boek in een boek en kriebelde tal van post-its vol met aanwijzingen, namen, gebeurtenissen en vermoedens.

“As far as I’m concerned, you can’t beat a good whodunnit: the twists and turns, the clues and the red herrings and then, finally, the satisfaction of having everything explained to you in a way that makes you kick yourself because you hadn’t seen it from the start.”

En dit citaat vat perfect mijn detectivepogingen samen.
Ook al is aan mij geen speurneus verloren gegaan, dit boek was genieten van het begin tot het einde.
Een schitterende, slimme en sluwe ode aan het genre.

Vanessa Gerrits – Hashtag Hiernamaals ★★★★

Genre: Fantasy

Wat als … je zou kunnen infiltreren in het Hiernamaals?
Wanneer de zeventienjarige Cleo zich aanmeldt voor een goed betaalde vakantiebaan, is een bizarre sollicitatietest nog wel de minste van haar zorgen. Samen met drie andere meisjes en een jongen krijgt ze een top secret contract voor haar neus. Want de missie die de excentrieke dokter Giamotto voor hen heeft uitgestippeld, is even absurd als alarmerend …
Ga dood. Vind Elena. Kom terug.
Hun missie is het redden van de dochter van een steenrijke farmaceuticadirecteur. Maar ze hebben geen idee waar in het Hiernamaals Elena zich precies bevindt. Hoe moeten ze hun krachten aanwenden om weer veilig in het land der levenden terug te keren?

Een heel leuk en vlot geschreven verhaal dat geen seconde verveelde. Het is duidelijk een jong verhaal, maar de setting, het verhaal en de intrige zijn zeker voldoende om ook oudere lezers mee te nemen.

Julia Quinn – The Duke and I (Bridgertons #1) ★★★★

Genre: Romantiek

In the ballrooms and drawing rooms of Regency London, rules abound. From their earliest days, children of aristocrats learn how to address an earl and curtsey before a prince—while other dictates of the ton are unspoken yet universally understood. A proper duke should be imperious and aloof. A young, marriageable lady should be amiable…but not too amiable.

Daphne Bridgerton has always failed at the latter. The fourth of eight siblings in her close-knit family, she has formed friendships with the most eligible young men in London. Everyone likes Daphne for her kindness and wit. But no one truly desires her. She is simply too deuced honest for that, too unwilling to play the romantic games that captivate gentlemen.

Amiability is not a characteristic shared by Simon Basset, Duke of Hastings. Recently returned to England from abroad, he intends to shun both marriage and society—just as his callous father shunned Simon throughout his painful childhood. Yet an encounter with his best friend’s sister offers another option. If Daphne agrees to a fake courtship, Simon can deter the mamas who parade their daughters before him. Daphne, meanwhile, will see her prospects and her reputation soar.

The plan works like a charm—at first. But amid the glittering, gossipy, cut-throat world of London’s elite, there is only one certainty: love ignores every rule…

Leest als een trein en is zowel grappig als schattig. Vooral de dialogen waren heel leuk om te lezen.
Luchtig, dromerig boek dat mij des te meer benieuwd maakte naar de opkomende Netflix serie en de verhalen van de overige Bridgerton kinderen.

Christelle Dabos – De IJzige Verloofde (Spiegelpassante #1) ★★★★

Genre: Fantasy

Ophelia, een eigenzinnig buitenbeentje en onbegrepen genie van de ark Anima, heeft twee gaven: ze kan de geschiedenis van voorwerpen lezen en ze kan reizen via spiegels. Onverwachts wordt ze uitgehuwelijkt aan Thorn, een introvert maar invloedrijk lid van een machtige clan. Ze is gedwongen hem te volgen naar Citaceleste, de hoofdstad van de ijzig koude ark Pole. Daar ontdekt ze dat ze een pion is in een politiek spel dat niet alleen verstrekkende gevolgen voor haar eigen leven heeft, maar ook voor haar geliefde Anima.

Een enorm intrigerend verhaal met een bijzonder boeiende wereld dat mij alleen maar nieuwsgierig maakt naar meer. Maar daar waar de wereld heel veel hoekjes en gaatjes heeft die zeker nog zullen worden geëxploreerd in de vervolgdelen, vond ik de personages in contrast vrij plat en zelfs karikaturaal.

De schrijfstijl was voor mij ook merkbaar Frans in de zin dat het heel beschrijvend was met enorm lange zinnen. Op zich stoorde mij dit niet erg, alleen het aantal herhalingen mocht wel wat minder, zoals wanneer we weer maar eens om de oren werden geslagen met het muizige voorkomen van Ophelia of de paardentanden van haar tante. En dit laatste illustreert ook hoe oppervlakkig personages doorheen dit boek blijven: ze worden beschreven aan de hand van één of twee kenmerken (onhandig en muizig of babbelziek met paardentanden of groot en onverschillig) wat dan tot in het oneindige wordt herhaald iedere keer we de personages opnieuw tegen komen.

Een ander aspect van het verhaal waar ik me wat aan stoorde was de passiviteit van het hoofdpersonage en hoe ze alles zomaar over zich heen laat komen. Ook net doordat we de fascinerende wereld via haar ontdekken en zij zo passief is, komen we er nog te weinig over te weten, naast interessante glimpen die een enorme diepgang aan aspecten doet vermoeden.
Ik hoop echter dat dit een bewuste keuze van de schrijfster was voor het eerste boek, als introductie om ons niet om de oren te slaan met te veel feiten, en dat we in de vervolgdelen nader kennis gaan maken en een evolutie en ontwikkeling in de personages zullen zien.

Dus ook al voelde dit boek voor mij aan als een proloog, waarbij de stukken op het veld worden gezet zonder er al te diep op in te gaan, ik vond het toch een heel ontspannende ervaring, waarbij de fascinerende wereld me doet hongeren naar meer.

🎧 Anthony Horowitz – Moonflower Murders (Susan Ryeland #2) 🎧 ★★★★

Genre: Mysterie

Retired publisher Susan Ryeland is living the good life. She is running a small hotel on a Greek island with her long-term boyfriend Andreas. It should be everything she’s always wanted. But is it? She’s exhausted with the responsibilities of making everything work on an island where nothing ever does, and truth be told she’s beginning to miss London.

And then the Trehearnes come to stay. The strange and mysterious story they tell, about an unfortunate murder that took place on the same day and in the same hotel in which their daughter was married—a picturesque inn on the Suffolk coast named Farlingaye Halle—fascinates Susan and piques her editor’s instincts.

One of her former writers, the late Alan Conway, author of the fictional Magpie Murders, knew the murder victim—an advertising executive named Frank Parris—and once visited Farlingaye Hall. Conway based the third book in his detective series, Atticus Pund Takes the Cake, on that very crime.

The Trehearne’s, daughter, Cecily, read Conway’s mystery and believed the book proves that the man convicted of Parris’s murder—a Romanian immigrant who was the hotel’s handyman—is innocent. When the Trehearnes reveal that Cecily is now missing, Susan knows that she must return to England and find out what really happened.

Net als Magpie Murders was ook Moonflower Murders een schot in de roos.
Dit vervolgdeel volgt dezelfde opzet van een boek in een boek, en ook hier voelde ik de drang om mee te gaan puzzelen. Weerom slaagde ik er niet echt in om de conclusie te raden, maar bepaalde aspecten had ik vrij snel in het snotje. Dit nam echter niks van het leesplezier weg.

Waarom krijgt deze dan een lagere, doch nog steeds hoge, beoordeling dan zijn voorganger? Bepaalde delen van het verhaal sleepten wat te lang aan en we werden een beetje te veel om de oren geslagen met namen en gebeurtenissen. Uiteindelijk blijkt elk wel zijn nut en plaats te hebben in de ontknoping, maar tijdens het lezen voelde het soms wat langdradig.

Maar opnieuw, toch een fantastische in elkaar stekende puzzel met tal van elementen die hommage geven aan de klassieke whodunnit.
Ik kijk enorm uit hoe Anthony Horowitz deze serie verder zal uitbreiden. Allan Conway schreef per slot van rekening 9 Atticus Pünd boeken, dus ik verwacht op zijn minst ook 9 delen in zijn Susan Ryeland serie! En ik zal elkeen ongetwijfeld verslinden!

2 Comments

  • zwartraafje

    Toen ik De verborgen geschiedenis las (ongeveer 20 jaar geleden gok ik) was ik daar behoorlijk van onder de indruk maar ik vermoed dus dat het me nu zou tegenvallen indien ik het zou herlezen. Het was inderdaad behoorlijk langdradig.

    • Charlotte

      Ja, ik denk dat dit vaak een beetje een probleem is met boeken zo veel jaren later te lezen. Ik heb al tal van boeken met ongeveer hetzelfde idee gelezen en dan is die impact van het “nieuwe” idee er ook al af.