Die keer dat ik iets volledig nieuws leerde voor iemand anders!

Een tijdje terug sprak ik met Nathalie van de blog Nummer 44 af om een ruil te doen. Zij zou voor mij een paar juweeltjes maken en ik zou voor haar een muts proberen breien.

Eerst moest ik een patroon kiezen, dus daarvoor schotelde ik Nathalie een paar vraagjes voor en toen uit haar antwoorden bleek dat ze nogal fan is van kabels, viel mijn oog op de Ice Age muts van Drops design.

En dan kwam de uitdaging, want ik had nog nooit een muts gebreid en met kabels was ik ook nog niet echt vertrouwd. Voor mijn 1940-stijl trui breide ik wel al valse kabels waarvoor geen kabelnaald vereist was, dus die tellen in mijn ogen niet mee.

Stap 1 van het leerproces was uitzoeken hoe ik iets met zo’n kleine omtrek in het rond kon breien.
Het patroon zelf sprak over een rondbreinaald van 40 cm, maar toen ik het aantal vereiste steken opzette vulden die bijlange na niet de naald.

Voor poging nummer twee ging ik voor dubbelpuntige naalden en ook al lukte het om het vereiste aantal steken op te zetten verdeeld over 3 naalden, ik vond het zo vreselijk onhandig en verloor gemakkelijk een steek, dat ik het meteen weer heb uitgehaald.

En ja, dan zat ik daar met de belofte om voor iemand een muts te breien, terwijl het mij zelfs al niet lukte om er voor op te zetten.

Gelukkig is het internet een gigantische bron voor breihulp en niet lang daarna las ik over de magische lus methode.
Met deze methode kan je projecten met een kleine omtrek in het rond breien met behulp van een extra lange rondbreinaald. Eerst zet je het vereiste aantal steken op en dan verdeel je ze in twee door de kabel er tussendoor te trekken, zodat je een lus hebt in het midden, vandaar de naam.
Als je magic loop technique opzoekt in Google vind je tal van tutorials over hoe het werkt, maar voor jullie gemak vond ik al twee Nederlandstalige tutorials: Een fototutorial bij Wieke van Keulen en een videotutorial van Breiclub.nl.

Gewapend met mijn nieuwe kennis over de magische lus, ging ik terug vol goeie moed aan de slag met de muts voor Nathalie.
In het begin was het wel een beetje onhandig en moest ik zoeken hoe alles precies werkte, maar al bij al is het een verbazingwekkend simpele methode. Voor ik het wist had ik de muts opgezet en was ik al een paar rondes verder.

Wat wel nog een belangrijk aandachtspunt is bij deze methode, en eigenlijk bij elke rondbreimethode, is ervoor zorgen dat je geen al te zichtbare naad krijgt bij het sluiten van de ronde. Bij elke eerste steek moet je je breiwerk goed aantrekken zodat die ene steek niet zoveel losser lijkt dan alle andere steken. Maar ook dat viel heel goed mee en ik ben bijzonder trots op het feit dat de naad quasi onzichtbaar is.

Ook het breien van de kabels ging mij vrij goed af, ook al had ik geen kabelnaald. In plaats daarvan gebruikte ik een extra naaldpunt, dat misschien iets onhandiger is dan een echte kabelnaald, maar na wat experimenteren even goed lukte.

Op het einde van de muts, naar de kruin toe, werd de magische lus iets te onhandig waardoor ik alsnog moest overschakelen naar dubbelpuntige naalden. Maar gezien de muts al zo ver gebreid was, was het dan niet zo moeilijk meer om met vier naalden tegelijk te breien.

Zo gemakkelijk en snel kan het soms gaan. Verschillende technieken die ik al zo lang wou leren, leerde ik bij het maken van één project dat dan ook nog eens voor iemand anders was bestemd 😉
En het resultaat mag er wezen, ook al zeg ik het zelf.

En ook Nathalie lijkt er blij mee te zijn 😀

De juweeltjes die zij voor mij maakte zijn helaas nog niet aangekomen. Hopelijk komen ze deze week aan, want ze zijn ondertussen toch al meer dan een week onderweg, wat bijzonder lang is voor een zending binnen België.

En nu denk ik om ook eens een muts voor mezelf te breien. Ik weet nu per slot van rekening hoe het moet 😉

Groetjes,
Charlotte