Het meisje met alle gaven
Gedurende 3 maanden kampte ik met een serieuze leesdip. Van eind maart tot eind juni las ik geen enkel boek, wat voor mijn doen een ongeloofelijk lange tijd zonder boek is.
Ik probeerde wel te lezen, hoor. Ik koos een boek, las de eerste bladzijde of het eerste hoofdstuk, en had toen geen fut meer om door te doen. Ik denk niet dat het aan het gekozen boek lag, maar gewoon mijn algemene staat van lethargie. Tjah, soms moet ik eens door zo’n momenten.
Uiteindelijk dwong ik mezelf om een boek te beginnen en het lezen ook door te zetten. Daarom koos ik een boek waar ik eigenlijk al even naar uitzag om te lezen: Het meisje met alle gaven van M.R. Carey. En manman, wat heeft dit boek me verrast!
Melanie is slechts 10 jaar, loopt over van nieuwsgierigheid en houdt bijzonder veel van school, vooral op de lesdagen van Juf Justineau. Ze is extreem intelligent, heeft een fotografisch geheugen en heeft een grote voorliefde voor mythologie, vooral Griekse.
Elke ochtend wacht ze in haar kamertje tot twee gewapende soldaten haar komen ophalen voor de les. De ene gespt haar armen, benen en nek vast in een rolstoel, terwijl de andere haar onder schot houdt. Ze denkt dat ze haar niet aardig vinden en verteld hen lachend dat ze niet zal bijten. Maar de anderen vinden dat niet zo grappig.
Opgepast! Spoilers!
Het is heel moeilijk iets over dit boek te vertellen zonder een belangrijk plotelement te verklappen. Eerlijk gezegd vind ik dat je het best zo onwetend mogelijk aan dit boek begint, zonder verwachtingen of vooroordelen. Dus als je nog van plan bent dit boek te lezen, dan raad ik je ten zeerste aan de tekst achter onderstaande plusteken niet te lezen!
+ Lees meer
Als ik dit op voorhand had geweten, dan was ik er hoogstwaarschijnlijk nooit aan begonnen. Neen, ik hou van fantasy, maar zombies zijn voor mij een brug te ver. Dat gezegd zijnde, M.R. Careys zombies (de hongers) zijn, in tegenstelling tot andere zombies, echt geloofwaardig. De uitleg over hoe ze zijn ontstaan en wat hen drijft is heel wetenschappelijk aangepakt, wat het voor mij nu net zoveel griezeliger maakt. Ik zou echt kunnen geloven dat dit ons zou kunnen overkomen. En net dat heeft mij het boek doen uitlezen, ook nadat ik door had dat ik in een zombieboek bezig was!
Al moet ik eerlijk toegeven dat nu net ook die wetenschappelijke kant van het boek me af en toe de neiging gaf het boek opzij te leggen. De obligate bloederige scenes ontbreken uiteraard niet in dit atypische zombieboek, en de wetenschappelijke en dus heel beschrijvende aanpak van die scènes hebben me toch meer dan eens een misselijk gevoel gegeven. Maar ja, het hoort nu eenmaal wel bij het genre en je kunt deze scenes in principe gewoon overslaan zonder iets te missen van het verhaal.
Ook de personages gaven mij een dubbel gevoel. Enerzijds zijn ze heel cliché (de overbezorgde moederfiguur, de harde soldaat, de gekke wetenschapper), maar anderzijds ook heel realistisch en menselijk. Meer dan eens betrapte ik me er op geïrriteerd te zijn door hun stereotiep gedrag, om dan weer verontwaardigd te zijn wanneer ze iets onverwachts deden of zeiden.
Ik leefde met ze mee, schold ze uit, moedigde ze aan en ook al kon ik niet akkoord gaan met hun daden, ik begreep ze; bij elk van hen ook al speelden ze de rol van de vijand.
Kortom, voor mij is het meisje met alle gaven van M.R. Carey een uniek, origineel, onverwacht, vindingrijk, ontroerend en hartverscheurend boek, dat me na de slotscène wezenloos en ietsjes angstig achterliet, alsof het werkelijk om een visioen van de toekomst ging.
Een absolute aanrader voor mensen met een open geest.
2 Comments
Gezina
Oh dat klinkt weer leuk! Ik heb mezelf ingehouden en niet op het plusje geklikt . Heb je het tweede boek van Sj Watson ook al gelezen? (Tweede leven), klinkt ook veelbelovend!
Charlotte
Hej. Neen, nog niet gelezen. Heb net eens de korte inhoud opgezocht en het klinkt inderdaad veelbelovend! Weeral eentje voor mijn ellenlange te lezen lijst 😉